فلامینگو

معرفی پرنده

فلامینگو phoenicopterus rubber

مشخصات ظاهری :

این پرنده ،130 سانتیمتر طول دارد ، که با پاهای بلند و گردن دراز ، در رنگهای صورتی و سفید ، با منقار به پائین برگشته ،از سایر پرندگان کنار آب چر متمایز می شود . فلامینگو در مقایسه با فلامینگو کوچک از جمعیت و پراکندگی بیشتری برخردار است . نر و ماده هم شکل اند ولی ماده اندکی کوچکتر است و سفیدی پر و بال ، به تدریج صورتی رنگ و سپس به رنگ قرمز تبدیل میشود .

فلامینگو های جوان به اندازه نصف فلامینگو های بالغ اند و به رنگ خاکستری مایل به قهوه ای دیده می شوند . فلامینگو ها ی جوان به اندازه نصف فلا مینگو های بالغ اند و به رنگ خاکستری مایل به قهوه ای دیده می شوند . فلامینگو کوچک به واسطه رنگ صورتی از فلامینگو متمایز است . رو تنه سفید و بالها و شانه هایش صورتی قرمز است . شاهپرهای اولیه و ثانویه سیاه و پاها و منقارش قرمز رنگ است ، اما توک منقار سیاه است . هنگام پرواز ،پاها و گردن را کشیده و در امتداد بدن قرار می دهد و سر را اندکی پایین نگه می دارد .

صدا:

صدای این پرنده کوتاه و غرغر مانند مانند است و از دسته های که در حال تغذیه اند ، شبیح به صدای غاز به گوش می رسد .

زیستگاه:

این پرنده در مناطق ساحلی دریاها و دریاچه های شور و کم عمق بر سر می برد و آشیانه را به شکل توده ای کاسه مانند که از گل است و کمی بالاتر از اب قرار دارد ، می سازد و همانجا تولید مثل می کند.

در ایران در دریاچه ارومیه ، تولید مثل می کند .

حفاظت:

جزو پرندگان حمایت شده است ، حفاظت از مناطق زیست و تولید مثل این پرنده ، برای بقای آن اهمیت بسزایی دارد .

پراکندگی در میانکاله:

این پرنده بیشتر در جنوب غربی در قسمتهای کم عمق دیده می شود و سالانه حدود 80 هزار قطعه از این پرنده برای زمستان گذرانی از اوایل مهر تا اواخر آبان به سمت میانکاله می آیند .این پرنده در میانکاله بصورت دسته های 40 الی250 تایی که معمولاً نابالغها با کمی فاصله با بالغها دیده میشوند .

هر گاه 1 فلامینگو را جدا از گروه دیدید بدانید که از بیماری رنج برده و یا غیر عادی است برای اینکه فلامینگو ها اعضای غیر عادی و مریض را از دسته طرد می کنند.

باورهای محلی در منطقه میانکاله:

بومیان منطقه بر این باور هستند که سرخی پرهای فلامینگو نشانه سرخی خون امام حسین است و به همین دلیل از شکار این پرنده خودداری کرده و به آن احترام می گذارند .

نامهای محلی :

بومیان منطقه این پرنده را دُرنا قو ، قزلغاز نیز می نامند .

فلامینگوها روش منحصر به فردی برای تغذیه دارند آنها در آبهای کم عمق و شور زندگی می کنند و بوسیله منقارهایشان حیوانات و گیاهان کوچک را از آب جدا می کنند او هم مثل همه اعضاء فامیلش در گروههای اجتماعی تغذیه و تولید مثل می کند نوزادهای تازه از تخم بیرون آمده دارای گردن کوتاه و منقارها دوکی شکل می باشند والدین نوزادان را بوسیله ماده ای شبیه به شیر تغذیه می کنند فلامینگوها و کبوترها تنها جانورانی هستند که نوزادانشان را به این ترتیب غذا می دهند.

منابع:

کتاب پرندگان ایران جمشید منصوری